Νόσος Αλτσχάιμερ / Όταν η Επικοινωνία Δυσκολεύει

Καθώς η ασθένεια εξελίσσεται, η επικοινωνία γίνεται όλο και πιο δύσκολη. Να θυμάστε :

Πριν μιλήσετε στο ασθενή, βεβαιωθείτε ότι σας προσέχει. Επίσης βεβαιωθείτε κατά καιρούς, για τυχόν μεταβολές στην ακοή ή στην όραση.

Μιλάτε αργά, καθαρά, πρόσωπο με πρόσωπο, κοιτώντας τον ασθενή στα μάτια.

Δημιουργήστε ευχάριστο και ήρεμο κλίμα.

Ενημερώστε τον για το τί πρόκειται να ακολουθήσει στη φροντίδα του ή στις ενέργειες που χρειάζεστε τη συνεργασία του, μη τον αιφνιδιάζεται και ζητήστε ανοιχτά τη βοήθειά του  π.χ. "τώρα θέλω να με βοηθήσεις να ντυθείς", "σε παρακαλώ βοήθησέ με να βάλουμε τα παπούτσια σου", "πολύ ωραία! σ΄ευχαριστώ".

Εκφράστε την αγάπη και τη στοργή σας με χάδια, αγκαλιές και τρυφερές χειρονομίες, εφόσον ο ασθενής αισθάνεται άνετα με αυτό. Κάντε το όταν βρίσκεστε στο οπτικό του πεδίο και μην τον ξαφνιάζετε με αγκαλιάσματα όταν στέκεστε από πίσω του.

Ανακαλύψτε ‘’λέξεις-κλειδιά’’ που ταιριάζουν στον ίδιο, στις γνώσεις και τις συνήθειές του.

Προσέχετε τον τόνο της φωνής σας και τη στάση του σώματός σας ιδιαίτερα όταν νιώθετε κουρασμένοι. Πολλές φορές, μπορεί να εκφράζουν ασυναίσθητα επιθετικότητα και εκνευρισμό που μπορεί να ‘’κλείνουν’’ (προσωρινά) την επικοινωνία.

Επίσης προσέχετε την έκφραση του προσώπου του, τα νοήματα και τη στάση του σώματός του. Σε προχωρημένα στάδια οι ασθενείς επικοινωνούν με μη λεκτικά μηνύματα.

Όταν μιλώντας ο ίδιος δεν θυμάται τις σωστές λέξεις , βοηθήστε τον με διακριτικότητα και ευγένεια να βρει και να επαναλάβει τις λέξεις που παρέλειψε. Είναι ευεργετικό για τον ίδιο να εισπράττει συμπαράσταση και παραδοχή.

Μιλήστε με απλότητα. Αντί να πείτε: ‘’Κάνει πολύ κρύο έξω. Για να βγούμε πρέπει να φορέσεις το παλτό σου το καπέλο σου και τα γάντια σου για να μην κρυώσεις’’ Πείτε: ‘’Σε παρακαλώ φόρεσε το παλτό σου. Τώρα φόρεσε και το καπέλο σου. Φόρεσε και τα γάντια σου. Ας φύγουμε.’’

Σε περιπτώσεις άρνησης δοκιμάστε δηλώσεις και όχι ερωτήσεις. Αντί να πείτε: ‘’Θέλεις να κάνεις ένα μπάνιο;’’ Πείτε: ‘’Είναι ώρα για το μπάνιο σου. Έλα να σε βοηθήσω.’’ Αποφύγετε τους διαπληκτισμούς. Αντί να πείτε: ‘’Δεν μπορείς να τηλεφωνήσεις στον πατέρα σου. Έχει πεθάνει εδώ και χρόνια’’ Πείτε: ‘’Έλα να δούμε μερικές φωτογραφίες του’’. Προσπαθήστε να στρέψετε το ενδιαφέρον του αλλού. Αντί να πείτε: ‘’Μα που πας; Δεν μπορείς να βγεις έξω τώρα’’ Πείτε: ‘’με βοηθάς σε παρακαλώ να ετοιμάσω το φαγητό;’’

Προσπαθήστε να τον απασχολήσετε και να εφαρμόζετε δραστηριότητες που τον βοηθούν να θυμηθεί και να οργανώσει τις ασχολίες του: Για παράδειγμα παροτρύνετε τον να γράφει τις λίστες με τα ψώνια, να διπλώσει ρούχα, να σκουπίσει κουταλοπίρουνα και άλλα σκεύη, δημιουργήστε μαζί άλμπουμ με φωτογραφίες των συγγενών και με τα ονόματά τους γραμμένα ευδιάκριτα, φτιάξτε έγχρωμες ταμπέλες με ονόματα χώρων, υπενθυμίσεις ή απλές οδηγίες χρήσης αντικειμένων.

Για πιο συστηματική βοήθεια στον τομέα αυτό μπορείτε επίσης να ζητήσετε τη βοήθεια ειδικού που θα σας δώσει ιδέες και οδηγίες αναλόγως της νοητικής κατάστασης που διατηρεί ο ασθενής ή θα εφαρμόσει και ο ίδιος θεραπευτικές συνεδρίες δραστηριοτήτων και άσκησης των νοητικών λειτουργιών.