Φροντίζοντας αυτόν που φροντίζει
 
 
Είναι γεγονός ότι η φροντίδα ενός ηλικιωμένου με χρόνια σωματικά ή και ψυχιατρικά προβλήματα απαιτεί υπέρμετρες προσπάθειες, σωματικές και ψυχολογικές, από την πλευρά αυτού που αναλαμβάνει τη φροντίδα του, είτε πρόκειται για αμειβόμενο φροντιστή είτε όχι. Ο περιθάλπων δηλαδή η γηροκόμος χρειάζεται τη συμπαράσταση με κάθε τρόπο του στενού και ευρύτερου περιβάλλοντος. 
 
Τα ξένα προ της οικογένεια άτομα, συχνότερα αλλοδαπά που αναλαμβάνουν επ΄αμοιβή τη φροντίδα πολλές περιπτώσεις είναι ήδη ψυχοκοινωνικά επιβαρυμένα λόγω φτώχειας. Η κατάσταση της ψυχικής υγείας του φροντιστή είναι καθοριστική παράμετρος και πρέπει να διερευνάται από την αρχή. 

Επίσης η οικονομική εξάρτηση των φροντιστών από τον ηλικιωμένο φαίνεται ότι δημιουργεί σε κάποιες περιπτώσεις ένταση στη σχέση τους, ιδιαίτερα όταν ο ηλικιωμένος ή οι συγγενείς του, χρησιμοποιούν αυτή τη συνθήκη ως μέσο χειραγώγησης του φροντιστή και αυτό είναι μια εντελώς λανθασμένη τακτική που πρέπει να αποφεύγεται.  
 
Όταν βλέπουμε ότι ο άνθρωπος που έχει αναλάβει τη φροντίδα του ηλικιωμένου διαθέτει, υπευθυνότητα, συνειδητότητα, ευγένεια και ειλικρινές ενδιαφέρον, είναι υποχρέωσή μας να τον στηρίζουμε σε όλες τις προσπάθειές του και να μην τον ξεχνάμε. Έχει διαπιστωθεί ότι η υποστήριξη των ευσυνείδητων φροντιστών ενισχύει τις αντοχές τους και βελτιώνει θεαματικά την ποιότητα περίθαλψης που θα μπορούσαν να προσφέρουν. Άρα η υποστήριξη του περιθάλποντος αποτελεί έναν έμμεσο, αλλά ιδιαίτερα αποτελεσματικό τρόπο στήριξης και φροντίδας του ίδιου του ηλικιωμένου, του δικού μας αγαπημένου ανθρώπου. 
 
Παρακάτω ακολουθούν συμβουλές υποστήριξης του φροντιστή που πρέπει να εφαρμόζονται:
 
  • η αναγνώριση του ρόλου του φροντιστή και η έμπρακτη εκτίμηση της δουλειάς του 


  • η ενίσχυση και στήριξη των προσπαθειών του

 

  • η εξασφάλιση του απαραίτητου χρόνου ξεκούρασης και ψυχαγωγίας του 

 

  • η προμήθεια του απαραίτητου εξοπλισμού που συμπληρώνει και διευκολύνει τη δουλειά του και η παροχή ιατρικής βοήθειας τη στιγμή που τη χρειάζεται

 

  • Η παροχή επιπλέον γνώσης κι ενημέρωσής του 

 

  • ο εντοπισμός του άγχους και η έγκαιρη αποφόρτιση της έντασης μεταξύ ηλικιωμένου και φροντιστή ώστε να προλαμβάνεται η περαιτέρω κλιμάκωση της και η ρήξη της σχέσης 

 

  • η διευκόλυνση του φροντιστή και καθοδήγησή του στην εύρεση τρόπων επικοινωνίας με τον ηλικιωμένο 


  • και φυσικά το χαμόγελο και το ‘’ευχαριστώ’’ μας, που προσφέρουν κουράγιο και ενθάρρυνση

(Ελένη Καμπούρη - Κοινωνική Λειτουργός)